İş İnsanı Mahmut Atar: “Bu Azap İlküvez’e Bu Beldeye Köylere Yeter!”

Aslen Çaybaşı Kapılı Mahallesi’nden olan ve İstanbul’da turizm, emlak ve danışmanlık alanlarında faaliyet gösteren iş insanı Mahmut Atar da yaşanan olaylara dair bir yazı kaleme aldı. Atar, gencecik bir annenin yaşadığı bu sessiz çığlığın sorumlularına işaret ederek “Artık konuşma vakti” dedi. Kimsenin rahat uyuyamaması gerektiğine vurgu yapan Mahmut Atar, “Bu Azap İlküvez’e Bu Beldeye Köylere Yeter” ifadelerini kullandı.

İş İnsanı Atar’ın toplumsal vicdana değinen o açıklamaları şu şekilde:

“Sessiz bir geceydi belki… Rüzgar bile ağlıyordu o an. Henüz yirmi yaşında, bir anne… Hayatın en başında, umudun filizlendiği yaşta, yaşamayı seçemedi… Kendini astı. Oysa bir annenin elleri, yavrusunu sararken yaşamak isterdi, yaşatmak… Ama o eller bir ipte sustu. Şimdi bir belde suskun, ama nedense herkes hâlâ rahat uyuyor.

Nasıl uyunur böyle bir ölümün ardından? Bu sadece bir intihar değil, bu bir çığlık. Duyulmamış, görülmemiş, fark edilmemiş bir feryat. Bu bir kadının, bir annenin, bir insanın yok oluşudur. Ve bu yok oluş, sadece bir canın gitmesi değil; aynı zamanda bir toplumun vicdanının çöküşüdür. İlkuvez’in bağrına gömülen bu genç kadının acısı, toprakla kapanmaz. Bu acı, gökyüzüne yükselir, yıldızları söndürür, geceleri karanlık eder.

Bu ölümün azabı kimleri vuracak?

Bu sorunun cevabı, aslında hepimizin aynasında gizli. Komşular, akrabalar, yöneticiler, dostlar, öğretmenler, sağlıkçılar… Bu genç kadının hayata tutunamamasında hepimizin bir parça payı yok mu? Kim dinledi onu? Kim gördü gözlerindeki çaresizliği? Kim el uzattı da tutmadı? Bir beldede bir kadın, bir anne, sessizce ölüyorsa, orada sadece o kadın değil; insanlık da can veriyor demektir.

Bu azaptan hangimiz ders çıkaracağız?

İlkuvez artık aynı İlkuvez değil. O evin boş kalan odasında, çocuğunun büyüdüğü sokaklarda, rüzgarla birlikte o annenin sesi yankılanacak: “Neredeydiniz?” Bu azap, sadece o evi değil, tüm beldeyi saracak. Bu ölüm, bir uyanışa sebep olmazsa, başka canlar da sessizce yitip gidecek. Ders çıkarmak, sadece üzülmekle değil, değişmekle olur. Kadınlara kulak vermekle, onların yalnız olmadığını göstermekle olur.

Bu azap İlkuvez’e O Köye yeter…

Artık susmak değil, konuşmak vakti. Görmezden gelmek değil, görmek, duymak, hissetmek zamanı. Çünkü bu acı İlkuvez’in kaderi olamaz. Ama eğer bu ölüme rağmen hâlâ hiçbir şey değişmeyecekse… O zaman bilin ki: Bu azaptan İlkuvez kurtulmaz.
Ve bir annenin sessiz vedası, hepimizin yüreğinde yankılanmaya devam eder.”

CEZANE TÖRENİ:

Haber: Talip KOCAKOÇ / Çaybaşı