Sessiz Adımları Dinleyin! Kış Geliyor!

Ayaklarımızın yağmurda ıslanmaya başladığını hissettiğimizde, kışın sessiz adımlarını fark ederiz. Yol kenarlarındaki minik göletler, üzerine düşen damlalarla titreşir, gökyüzünün gri tonları suya yansır. Atatürk Parkı’ndaki yeşil ağaçlar yavaş yavaş sarının tonlarını taşır, yüzüncü yıl sahilinde yerlere düşen güz yaprakları, ayaklarımızın altından hışırdayarak geçerken fısıldar: “Kış geliyor.”

Bacaların tüten dumanları yükselir, evlerin bacalarından çıkan bu buğular şehrin üzerine bir örtü gibi yayılır. İskelenin kenarına vuran dalgaların hırçınlığı ise bağırır gibi çarpar kayalara: “Kış geliyor!” Gökyüzünde kuş sürüleri belirir; güneye doğru uzanan yollarında sürüklenir, zaman zaman durur, sonra tekrar uçarlar, sanki bize de bir yol gösterir gibi.

Sabahın erken saatlerinde pencerenin önünde duran bizler, rüzgârın hafif serinliğini, yağmurun toprağa düşerken çıkardığı sesi ve çaydan yükselen buharı bir arada hissederiz. Hepsi kışın sessiz ama kesin habercisi. Bir de bakmışsınız, Ünye beyaz örtüsünü giymiş; sokaklar, çarşılar, bahçeler bembeyaz bir örtüyle kaplanmış, dünya bir anda durup nefes almış gibi görünür.

Kış geliyor. Ve bu soğuk günlerde, içimizi ısıtacak bir dost sözü, bir sıcak bakış, belki bir gülümseme kadar değerli hiçbir şey yok. Hayatın temposu yavaşlarken, biz de bir an durur, küçük mutlulukların kıymetini bir kez daha anlarız. İşte kış, hem doğayı hem ruhumuzu sarıp sarmalayan, bizleri içe döndürüp anlamaya çağıran bir mevsimdir.